Εδώ και χρόνια η Εκκλησία της Ελλάδος παραμένει, με τη σιωπηλή ανοχή του πολιτικού κόσμου, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αδιαφανείς ιδιοκτήτες γης στη χώρα. Όχι μόνο από ιστορικά δικαιώματα, αλλά και με όρους που ούτε πολεοδόμοι του Ντουμπάι δεν θα φαντάζονταν: αντιπαροχή με το Άγιο Πνεύμα.
Στη Βουλιαγμένη, την Κηφισιά και τη Νέα Σμύρνη — στις πλέον ακριβές περιοχές της Ελλάδας — η Εκκλησία δεν χτίζει ναούς, χτίζει πισίνες, μεζονέτες και εμπορικά ακίνητα. Όχι για το ποίμνιο, αλλά για τους «εκλεκτούς». Και όταν ακούς ότι η «Τεχνική Ολυμπιακή» και η αναστημένη «ΑΚΤΩΡ» (πρώην Intrakat) έχουν αναλάβει την υλοποίηση, καταλαβαίνεις ότι εδώ δεν έχουμε «έργο Θεού» αλλά έργο ΕΣΠΑ… προσευχών.
Το ελληνικό Βατικανό: χωρίς φόρους, με μετρητά
Η Εκκλησία είναι ένας οικονομικός δεινόσαυρος με ασυλία, που ούτε φορολογείται κανονικά, ούτε αξιολογείται για το κοινωνικό της έργο. Κι όμως, το κράτος συνεχίζει να της φέρεται σαν αθώο βρέφος της μεταπολίτευσης. Τη στιγμή που η μέση ελληνική οικογένεια δεν βρίσκει να νοικιάσει ένα δυάρι κάτω από 900 ευρώ, η Εκκλησία ετοιμάζεται να αποκτήσει δεκάδες νέα ακίνητα σε prime περιοχές – και να τα μισθώσει με επενδυτικό know-how από το Harvard.
Αλλά ας μιλήσουμε πολιτικά. Πού είναι η Αριστερά όταν το Άγιον Όρος χτίζει resort και η Αρχιεπισκοπή κάνει ταμείο σε χρυσή λίρα; Πού είναι η Δεξιά όταν μιλά για «επενδυτικό περιβάλλον» αλλά δεν αγγίζει ούτε με μπατονέτα τη νομοθετική θωράκιση της εκκλησιαστικής περιουσίας; Και οι Κεντρώοι; Αυτοί μάλλον προσεύχονται να μη θυμηθούμε ποιοι ψήφισαν τα προνόμια στις επιτροπές.
Όταν το οικόπεδο γίνεται δόγμα
Η ουσία είναι απλή και πικρή: στην Ελλάδα του 2025, η Εκκλησία δεν είναι θεσμός – είναι developer. Με πολιτική κάλυψη, νομοθετική απραξία και δημόσιους λειτουργούς που κάνουν τον σταυρό τους για να μην μπλέξουν. Κι όταν η Εκκλησία χτίζει αντί να λειτουργεί κοινωνικές δομές, όταν επενδύει αντί να επιστρέφει στο κοινωνικό σύνολο, τότε έχουμε πρόβλημα – και όχι μόνο πολεοδομικό.
Γιατί η επόμενη φορά που κάποιος θα χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό, θα είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις πολυτελείς κατοικίες της Εκκλησίας, όπου ο Χριστός δεν μένει πια εδώ — αλλά το νοίκι πάει 5.000 ευρώ το μήνα.
Και τότε θα αναρωτηθεί κάποιος: το “δώσε ημίν σήμερον” πήγαινε σε εργολάβο; Ή μήπως το “αγαπάτε αλλήλους” πέρασε από συμβολαιογράφο με ποσοστό αντιπαροχής 43%;
Ώρα να διαχωρίσουμε το Κράτος από το Κτηματολόγιο.
Ή, έστω, να το γράψουμε στη Διεύθυνση Εσόδων Ακινήτων του Θεού.
Leave a Reply