Το πολιτικό σκηνικό στην αριστερά στην Ελλάδα, εισέρχεται σε μία νέα, εξαιρετικά ρευστή φάση, με σημαντικές ανακατατάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, δύο δυνάμεις που μέχρι πριν λίγο καιρό πορεύονταν σε κατάσταση ανταγωνιστικής συνύπαρξης, φαίνεται πλέον να προετοιμάζονται για πλήρη συνεργασία. Και ο καταλύτης δεν είναι άλλος από τον διαρκώς εντεινόμενο φόβο της ενδεχόμενης επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στο πολιτικό προσκήνιο, είτε με νέο κόμμα είτε με έναν πολιτικό σχηματισμό που θα συσπειρώσει απογοητευμένους αριστερούς και ανένταχτους προοδευτικούς πολίτες.
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά φαίνεται ότι έχουν αφήσει για τα καλά πίσω τους τη μεταξύ τους πολεμική περίοδο. Κι αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο σε επίπεδο κοινοβουλευτικών συμπράξεων, όπως η κοινή πρόταση για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και στις… ανακοινώσεις.
Με αφορμή δημοσίευμα που εμπλέκει πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, τα δύο κόμματα εξέδωσαν ανακοίνωση. Πρώτα η Νέα Αριστερά και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που στην Κουμουνδούρου έκαναν copy paste μια ολόκληρη παράγραφο από την ανακοίνωση της Νέας Αριστεράς, ξεχνώντας να αφαιρέσουν το όνομα του κόμματος.
Το αποτέλεσμα ήταν η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ να κυκλοφορήσει με το λογότυπο του κόμματος, αλλά το κείμενο να λέει ότι «Η Νέα Αριστερά ζητά άμεση διερεύνηση της υπόθεσης και διαφάνεια στη διαχείριση των δημόσιων πόρων».
Το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε το λάθος του και απέσυρε την ανακοίνωση, όμως υπήρχαν τα «πειστήρια» της καλοκαιρινής γκάφας.
Πρόκειται για μια σύμπλευση που εκδηλώνεται, αρχικά, μέσα από το κοινοβουλευτικό πεδίο. Όμως η πραγματική της διάσταση είναι πολιτική και στρατηγική, με φόντο τις επόμενες εκλογικές μάχες, τις δημοσκοπικές πιέσεις και το ενδεχόμενο πλήρους ανατροπής του αριστερού χάρτη της χώρας.
Η Νέα Αριστερά ιδρύθηκε από πρώην πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αποχώρησαν μετά την επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία. Τα πρόσωπα που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά, όπως η Εύη Αχτσιόγλου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Αλέξης Χαρίτσης και άλλοι, διαφώνησαν με τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν πιο προσωποπαγή και απολιτικό λόγο, αλλά και με τις μεθόδους συγκρότησης πολιτικών θέσεων υπό τη νέα ηγεσία.
Ωστόσο, μετά από αρκετούς μήνες πολιτικής αποστασιοποίησης, ιδεολογικής αναζήτησης και χαμηλής δημοσκοπικής απήχησης, η πραγματικότητα άρχισε να πιέζει. Οι χαμηλές επιδόσεις και των δύο κομμάτων, η αδυναμία τους να διαμορφώσουν δυναμική, και κυρίως, η απειλή της επιστροφής του Τσίπρα, άρχισαν να λειτουργούν ως κοινός παρανομαστής.
Ο πρώην πρωθυπουργός, παραμένοντας σιωπηλός για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος , άρχισε σταδιακά να εμφανίζεται σε δημόσιες εκδηλώσεις, να αρθρογραφεί και να συμμετέχει σε διεθνή fora.
Φήμες για την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα, που θα επιχειρήσει να επανενώσει τα απογοητευμένα τμήματα της Αριστεράς, επαναφέρουν στη συζήτηση το όνομά του με αυξανόμενη ένταση.
Ανεξαρτήτως του αν οι φήμες επιβεβαιωθούν και σε ποσο χρονο , η προοπτική και μόνο της πολιτικής του επανεμφάνισης έχει πυροδοτήσει διεργασίες στον χώρο της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά γνωρίζουν καλά ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να τους αφαιρέσει το ελάχιστο κεφάλαιο αξιοπιστίας που τους έχει απομείνει. Κυρίως όμως, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζικές μετατοπίσεις στελεχών και ψηφοφόρων, αφήνοντάς τους χωρίς ρόλο ή λόγο ύπαρξης.
Το πρώτο δείγμα της νέας στρατηγικής ήρθε εντός της Βουλής. Οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες άρχισαν να προχωρούν σε κοινές πρωτοβουλίες: κοινή πρόταση εξεταστικής επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, συνυπογραφή προτάσεων νόμου, κοινές επιθέσεις προς την κυβέρνηση για θέματα δημοσιονομικά και κοινωνικά. Αυτές οι κινήσεις έχουν διπλή στόχευση:
Να διαμορφώσουν ένα αντιπολιτευτικό μέτωπο με ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, και
Να προλειάνουν το έδαφος για μια ενδεχόμενη εκλογική συνεργασία ή ακόμα και συνένωση, αν οι συνθήκες το επιβάλουν.
Παρά τις κινήσεις σύγκλισης, στο εσωτερικό κυρίως της Νέας Αριστεράς, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης και άλλα στελέχη έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι δεν επιθυμούν επιστροφή σε «παλαιές αμαρτίες». Θεωρούν ότι μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά χωρίς προηγούμενη ιδεολογική και προγραμματική σύγκλιση, συνιστά ανακύκλωση του προβλήματος και όχι λύση.
Επιπλέον, η Νέα Αριστερά συγκροτήθηκε ακριβώς για να διαφοροποιηθεί από τον τρόπο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, μια πρόχειρη προσέγγιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερική διάσπαση ή αποδυνάμωση του πολιτικού της στίγματος.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την Αριστερά γενικά, σε βαθιά κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς τις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» , ενώ η Νέα Αριστερά δυσκολεύεται ακόμα και να περάσει το όριο εισόδου στη Βουλή. Η εικόνα αυτή προκαλεί ανησυχία, όχι μόνο για τη δυνατότητα άσκησης σοβαρής αντιπολίτευσης, αλλά και για την επιβίωση των πολιτικών φορέων.
Σε κάθε περίπτωση η πολυδιάσπαση του χώρου και ο άγνωστος Χ Αλέξης Τσιπρας οδηγεί τους πάντες στο πολιτικο περιθώριο με γρήγορους ρυθμούς .
Leave a Reply